Είχαμε ώρες αφήσει το νησάκι Μαντήλι πίσω μας και τα Ψαρά ακόμα να φανούν. Τα κύματα έδερναν αλύπητα το φουσκωτό μας. Εμείς μούσκεμα από τη θάλασσα.
Το εξάρι που είχαμε κατάπλωρα, δεν μας άφηνε να ταξιδέψουμε πάνω από 13 knots. Η Ελληνική σημαία, η σημαία των Ψαρών και του Ο.Φ.Σ.Ε. δεμένες στο rol bar σπαρτάραγαν λες και αποζητούσαν το ιστορικό λιμάνι των Ψαρών, εκείνο κάτω από τη Μαύρη Ράχη.
Μετά από πέντε ώρες είμαστε Ψαρά.
Παλιά χαμογελαστά γνώριμα πρόσωπα μας καλωσόρισαν και εκεί στον τοίχο της ταβέρνας του νησιού η σημαία του Ο.Φ.Σ.Ε. καρφωμένη από την αποστολή του 2000.Τώρα το 2003 είμαστε επίσημα καλεσμένοι για την εκατοστή εβδομηκοστή ένατη (179) επέτειο του ολοκαυτώματος του νησιού.

 Το Σάββατο 21/6/03 το νησί , σημαιοστολισμένο και γιορτινό περιμένει τους καλεσμένους. 3 σκάφη του Ο.Φ.Σ. Λέσβου αράζουν στην πλωτή εξέδρα, η φρεγάτα με το όνομα «ΨΑΡΑ» αρόδου και αμέσως μετά τα πρώτα δικά μας:ο Τζατζιμάκης, ο Κεφαλινός και ο  Κουκίδης με τον Διβάρη και τις γυναίκες τους. Η αντάμωση γλυκιά. Λίγο αργότερα κοντά μας ο Αράπογλου με τη Ντέπη από τη Μυτιλήνη.
Δεν άργησαν να καταφθάσουν και οι υπόλοιποι δικοί μας. Ο  Δαφνούλης με τον Τάκη και τον Δημήτρη, ο  Αθανασούλης με τον  Καραφωτιά, τον Φλουρή και τον Μιχάλη. Το πλοίο από τη Χίο κατεβάζει κόσμο. Το απόγευμα και ο Ο.Φ.Σ. Χίου μπαίνει στο λιμάνι σε σχηματισμό με έντεκα(11) σκάφη. Να και μια φορά που απολαμβάνουμε την είσοδο σκαφών σε λιμάνι απ’ έξω και νιώθουμε όπως οι κάτοικοι αυτών των ξεχασμένων νησιών, που εμείς επισκεπτόμαστε. Γίναμε πολλοί. «Καλωσορίσαμε στο νησί μας».

 Το απόγευμα μας βρίσκει όλους στη Μαύρη Ράχη για την προγραμματισμένη δοξολογία. Αν και ανηφόρα κάτι μας τραβά προς τα κει. Μπορεί οι θύμησες του 2000, μπορεί τα λόγια του Παπά-Νικόλα, μπορεί η αύρα του πελάγους που ερχόταν δροσερή, μπορεί η θέα προς τα Αντίψαρα, μπορεί ακόμα να ήταν η ελευθερία του πνεύματος και της ψυχής, μπορεί…
Ό,τι και να’ταν, η συγκίνηση ήταν εξίσου δυνατή. Η Σημαία των Ψαρών και η Ελληνική κυματίζουν περήφανα καθ’ όλη τη διάρκεια της δοξολογίας, θυμίζοντάς μας τους προγόνους μας και την εντολή τους: ΛΕΥΤΕΡΙΑ Η΄ ΘΑΝΑΤΟΣ!!! Εκεί, παρέα μας, ο Υποναύαρχος ΕΑ Νικόλαος Αρτεμάκης-Αντιπρόεδρος του Ναυτικού Μουσείου, με κοινή αγάπη για τα Ψαρά και ο  Κυβερνήτης της φρεγάτας «ΨΑΡΑ» κ.Χρηστίδης. Ο τελευταίος μας είπε λοιπόν πόσο απόρησε που τα φουσκωτά πήγαιναν στην ίδια πορεία με αυτόν, με τέτοιο καιρό!

Θαύμασε την αντοχή μας και χάρηκε που, επιτέλους, προσπέρασε φουσκωτά! Ήταν ένα απωθημένο.
Εμείς, του δωρίσαμε ένα καπέλο και μια σημαία του Ο.Φ.Σ.Ε., πάνω στην οποία αναγράφονταν τα ονόματά μας. Μετά από τον Παπά-Νικόλα γνωρίσαμε κι άλλους ωραίους Έλληνες!
Κατηφορίζουμε, λοιπόν, όλοι μαζί, σαν μια παρέα, προς την πλατεία του χωριού, όπου εκεί συνεχίζονται οι εκδηλώσεις. Ο Δήμος Ερέτριας – πρώην Νέα Ψαρά – εκθέτει την αυθεντική σημαία του Ναυάρχου ΚΑΝΑΡΗ, μ’ ένα λεκέ από αίμα εκεί στα δεξιά, καθώς και μία λιθογραφία του ολοκαυτώματος.
Τα παιδιά χορεύουν και απαγγέλλουν ποιήματα. Από τα μεγάφωνα ανακοινώνεται η λαμπαδηδρομία. Όλοι στρέψαμε τα βλέμματά μας στην άκρη του λιμανιού. Η νεολαία, όση είχε απομείνει, μικροί – μεγάλοι, ανάβουν τα τενεκεδάκια τους, με το στουπί βουτηγμένο στο πετρέλαιο, περνούν από μπροστά μας και καταλήγουν στο φάρο.

  Πορεία Μνήμης και Τιμής γι’ αυτούς που έπεσαν… Αμέσως μετά, το σκοτεινό ουρανό φωτίζουν τα πανέμορφα βεγγαλικά. Η γιορτή για σήμερα τελειώνει εδώ, αλλά όχι και η βραδιά. Παρέα με τον Παπά-Νικόλα τρώμε και τσουγκρίζουμε τα ποτήρια: «Καλώς ήρθαμε στο νησί μας!!!»

ΚΥΡΙΑΚΗ 22/6/2003

Το πρωινό της Κυριακής μας βρίσκει χαλαρούς να πίνουμε καφεδάκι ανταλλάσσοντας σχόλια για την προηγούμενη μέρα. Το αεράκι συνεχίζει να μας δροσίζει για τα καλά.
Κι αυτή η μέρα ξεκινάει με δοξολογία στο ναό του Αγίου Νικολάου. Αμέσως μετά όλοι απολαμβάνουμε τα παιδιά που σέρνουν τους νησιώτικους χορούς με περίσσια χάρη και λίκνισμα. Γίνεται η κατάθεση στεφάνων. 

 Ο Ο.Φ.Σ.Ε. αποτίνει φόρο τιμής στους ήρωες Ψαριανούς καταθέτοντας στεφάνι όχι μόνο στο Ηρώο αλλά και στη θάλασσα. Μαζί με τα παιδιά του Ο.Φ.Σ. Χίου και Μυτιλήνης καθώς και τον παπα-Νικόλα, πηγαίνουμε ως την άκρη του λιμανιού. Εκεί ένα πιτσιρίκι ρίχνει στη θάλασσα το στεφάνι, ενώ εμείς ψάλλουμε τον εθνικό μας ύμνο. Η συγκίνηση είναι μεγάλη. Τα μάτια βουρκώνουν και το βλέμμα ατενίζει τη θάλασσα. Άραγε πώς να ένοιωθαν όλες αυτές οι ψυχές που χάθηκαν τότε, βλέποντάς μας τώρα;
Μεσημέριασε για τα καλά . Ο Δήμος παραθέτει επίσημο γεύμα κι εμείς σαν καλεσμένοι το τιμούμε δεόντως. Όχι μόνο οι επίσημοι αλλά και ο απλός κόσμος μας έκαναν να νοιώθουμε σαν άνθρωποι του νησιού τους, σαν συντοπίτες τους. Και αυτό σίγουρα ήταν η καλύτερη ανταμοιβή μας.

Ξέρουμε ότι αύριο οι σημαίες θα κατέβουν, η μπάντα του ναυτικού θα σταματήσει, τα πλοία θα σαλπάρουν, οι επισκέπτες θα φύγουν και αυτές οι 250 ψυχές θα μείνουν μόνες τους.
Γιαυτο, κάθε Έλληνας έστω μια φορά στη ζωή του θα πρέπει να επισκεφθεί τα Ψαρά.

Σας ευχαριστούμε Ψαρά Γευτήκαμε πατρίδα!!!

Ήμασταν εκεί: Δαφνούλης Πέτρος, Βορεάκος Τάκης, Παρασκευάς Δημήτρης, Αθανασούλης Κώστας Καραφωτιάς Κώστας, Φλουρής Χάρης, Σταυριανός Μιχάλης,Τζατζιμάκης Γιώργος,Κεφαλληνός Σπύρος Κουκίδης Παναγιώτης, Καλογεράκη Νικολέττα, Διβάρης Παναγιώτης,Ποταμιάνου Καίτη, Καπαρός Αντώνης Καπαρού Σμαρώ, Διαμαντής Κώστας,  Μένεγα Δήμητρα.

 ΜΙΚΡΑ ΑΛΛΑ ΜΕΓΑΛΑ

Αναπάντεχη αλλά πολύ όμορφη η έκπληξη που μας επεφύλαξαν τα μέλη του Ο.Φ.Σ. Χίου. Μας δώρισαν μπλούζες με το σήμα του ομίλου τους καθώς και προϊόντα μαστίχας, τα οποία είναι ξακουστά. Τους ευχαριστούμε!!!!

Μετά την προσπέραση του κ. Τζατζιμάκη από τη φρεγάτα «ΨΑΡΑ», έχουμε τα νεότερα: Ο κ. Χρηστίδης, κυβερνήτης της φρεγάτας, επιθυμεί να αποκτήσει φουσκωτό και να γίνει μέλος του Ο.Φ.Σ.Ε.!!!

Γι’ άλλη μια φορά οι Ψαριανοί έδειξαν την αγάπη που μας έχουν. Εκπλήρωσαν την επιθυμία ενός μέλους μας, του κ. Δαφνούλη. ο Δήμαρχος του χάρισε μια μεγάλη σημαία του νησιού για να θυμάται πάντα την καλοσύνη της ψυχής , και γιατί όχι, την αρμύρα που έχει το ταξίδι μέχρι τα Ψαρά…!

Ο επιμένων νικά . Σίγουρα ισχύει στην περίπτωση του Αθανασούλη. Τι κι αν χρειάστηκε να τρομπάρει καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού την φούσκα της βενζίνας; Εκείνος και το πλήρωμά του έφτασαν στα Ψαρά. Τελικά η βλάβη διορθώθηκε στην επιστροφή, λίγο πριν το Λαύριο.