ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΒΡΑΧΟΥΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

 2 Απριλίου 1999 ώρα 6.00 π.μ.
Ο ήλιος δεν έχει βγει ακόμη και στο ντόκο, 22 φουσκωτά γεμίζουν με πληρώματα και κυβερνήτες έτοιμους για όλα ! Λύνουν, και ενώ οι μηχανές δουλεύουν στο ρελαντί, ο Τάσος Πορτοκάλογλου, πρόεδρος του Ο.Φ.Σ.Ε. μας καλεί να τις σβήσουμε και να κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή, ως ελάχιστο φόρο τιμής σ’ ένα φίλο κυβερνήτη τον Γιώργο, που μόνο ένας λόγος θα τον κρατούσε μακριά μας…

Κατόπιν ο αρχηγός της Αποστόλης μας καλεί από το VHF λέγοντας:

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ σε όλους παιδιά , ξεκινάμε!!!

Και όλες οι πλώρες δείχνουν το Αιγαίο. Η πορεία ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ.

Αλλά ας πάμε 5 μήνες πίσω…

Το καλοκαίρι έχει τελειώσει και μερικά νησιά μας, μένουν πάλι μόνα, με τα προβλήματα τους για παρέα. Χρειάζονται αγάπη και ανάπτυξη, ο μαρασμός δεν τους ταιριάζει.

Ο Ο.Φ.Σ.Ε. με δεκάχρονη εμπειρία στη θάλασσα και τα ταξίδια , με αξιόπλοους κυβερνήτες, θεώρησε ότι έπρεπε να κάνει κάτι γι’ αυτό. Η πρόταση του Κώστα Διαμαντή για Αποστόλη στην Αστυπάλαια αμέσως αγκαλιάστηκε με αγάπη από το Δ.Σ. του ομίλου, ενώ δέκα κυβερνήτες έδωσαν λόγο τιμής: «Με οποιοδήποτε καιρό και κόστος η Αποστόλη στην Αστυπάλαια θα γίνει».

Σκοπός της αποστολής, ο εξοπλισμός του αγροτικού ιατρείου του νησιού με ιατρικά μηχανήματα και του Λυκείου του νησιού με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Πάνω από όλα όμως ήταν η επαφή με το δυσπρόσιτο αυτό νησί του αρχιπελάγους μας.

Η ομάδα εργασίας του Ο.Φ.Σ.Ε., που αποτέλεσαν εκτός από τον Κώστα Διαμαντή (αρχηγός Αποστόλης), οι Αντώνης Καπαρός (οικονομικά), Μπάμπης Ραδίτσας (δημόσιες σχέσεις), Μίλτος Καραγιάννης (υπαρχηγός) και Βαγγέλης Μαλιδάκης (ομαδάρχης), εργάστηκε ασταμάτητα από το Νοέμβριο.

Τα προβλήματα που έπρεπε να ξεπεραστούν δεν ήταν λίγα. Ειδικά όταν πρόκειται για μια Αποστόλη που για πρώτη φορά στην ιστορία του φουσκωτού θα πήγαιναν τόσα σκάφη τόσο μακριά για τόσες λίγες μέρες.

Οι συμμετοχές δεν έπρεπε να ξεπερνούν τις 30 για να μη γίνει ομάδα πολύ δυσκίνητη και να μπορεί να ελεγχθεί από τους ομαδάρχες. Ενώ πολλά μέλη κάτοχοι μικρών σκαφών επάνδρωσαν μεγαλύτερα σαν συγκυβερνήτες.

Η Αποστόλη κατ’ αρχάς θα γινόταν με έξοδα του ομίλου και των κυβερνητών. Στη πορεία όμως η ομάδα εργασίας εξασφάλισε τη χορηγία της “ΕΚΟ-ΕΛΔΑ” με 10.000 λίτρα βενζίνης καθώς επίσης και 370 λίτρα λαδιά Quicksilver που προσέφερε η “ΖΩΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ”. Η ίδια εταιρία ανέλαβε και πραγματοποίησε δωρεάν service στους κινητήρες MERCURY-MARINER. Ενώ η εταιρία “ΚΟΥΚΑΣ” ανέλαβε το service των κινητήρων EVINRUDE-JOHNSON.Τα ιατρικά μηχανήματα προσφέρθηκαν από μέλη του ομίλου. Ο δε ηλεκτρονικός υπολογιστής με σύνδεση 1 έτους στο Internet από την εταιρία “FORTHNET”.

Ένα βασικό πρόβλημα που έπρεπε να αντιμετωπισθεί ήταν η αξιοπιστία των σκαφών και αυτό για όπως είναι κατανοητό, αν από τα τριάντα περίπου σκάφη που θα συμμετείχαν, έμεναν από κάποιο τεχνικό πρόβλημα 3-4, θα δημιουργούσαν μεγάλη ανωμαλία και καθυστέρηση στην αποστολή, δεδομένου ότι ΔΕΝ θα εγκαταλείπονταν αβοήθητα στη μέση του πελάγους.

Γι’ αυτό το λόγο η ομάδα εργασίας θεώρησε αναγκαίο να συγκεντρώσει όλους τους κυβερνήτες ώστε να γνωρισθούν, να ανταλλάξουν απόψεις και να προτείνουν λύσεις στα πιθανά προβλήματα. Ορίσθηκαν και έγιναν τρεις δοκιμαστικές πλεύσεις για να «δέσει» η ομάδα καλύτερα. Τα δοκιμαστικά καθόρισαν τη θέση του καθενός στις ομάδες και ορίσθηκαν ομαδάρχες ο Ανδρέας Μάζης, Βαγγέλης Μαλιδάκης, Άρης Σκοτίδας, Φώντας Καμπακλής και έλαβαν 4 κίτρινες σημαίες μαζί με την υποχρέωση να φροντίζουν για οτιδήποτε θα παρουσιαζόταν στην ομάδα τους. Αρχηγός της ομάδας των μικρών σκαφών ορίστηκε ο Γιώργος Ξύδης. Τα σκάφη του αρχηγού της αποστολής και του πιλότου αναγνωρίζονταν από τη πράσινη σημαία.

Τελευταία ημερομηνία συμμετοχής ορίστηκε η 31/1/1999 και καθώς ο αριθμός των σκαφών έφτασε τα 32. Λόγω της ποικιλίας του μήκους των σκαφών κρίθηκε αναγκαίος ο χωρισμός τους σε δυο ομάδες. Τα πληρώματα των σκαφών της αποστολής αποτελούσαν 92 άτομα εκ των οποίων 14 ήταν γυναίκες. Κυρίως όμως στελεχώθηκαν με ψυχές γεμάτες όνειρα και διάθεση για περιπέτεια.

Και το Όνειρο ξεκινά……

Η πορεία δείχνει ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ.

Διασχίζοντας τον ήρεμο Σαρωνικό, παραπλέουμε τον Πάτροκλο, Τάμελο (Ν.Τζιά) Βελοστάσι (Ν.Σύρος). Ο καιρός είναι καλός παρ’ ότι συννεφιασμένος και το μιλιόμετρο στα 35. Οι δυο πράσινες σημαίες μπροστά, οι τέσσερις κίτρινες πίσω, η μεταξύ τους απόσταση ένα μίλι, στο μέσον όλα τα υπόλοιπα σκάφη. Στο Βελοστάσι κάνουμε την πρώτη μας στάση. Οι αναφορές δείχνουν ότι δεν υπάρχουν προβλήματα. Τα νέα από τη Νάξο μας τα δίνει ο αρχηγός της προπορευόμενης ομάδας των 10 σκαφών, ο Γιώργος Ξύδης,η οποία ξεκίνησε από τις Τζιτζιφιές την Πέμπτη 1/4/1999 και διανυκτέρευσε στη Σύρο. Έφτασαν στη Νάξο ανεφοδιάστηκαν και έφυγαν για την Αμοργό με τον καιρό να τους ευνοεί και χωρίς προβλήματα. Τα μέλη της ομάδας αυτής χαϊδεύτηκα τα λέγαμε «ΙΝΔΙΑΝΟΥΣ».

Λίγο πριν την Νάξο άρχισε να βρέχει , και κεραυνοί έσχιζαν τον ουρανό . Ο βρεγμένος όμως την βροχή δεν την φοβάται ο ανεφοδιασμός έγινε κανονικά γιατί τα 3 865 άλογα των μηχανών μας χρειάζονται τροφή για να κινήσουν το 142 συνολικό μήκος των σκαφών μας.

Ο ανεφοδιασμός τέλειωσε γρήγορα και ο αρχηγός έδωσε εντολή για αναχώρηση .

Όλοι στις θέσεις τους . Με προσοχή βγαίνουμε από το λιμάνι , παραπλέουμε την Νάξο και περνώντας τα Κουφονήσια το Αιγαίο μας καλωσορίζει . Οι μανέτες κοιτάνε ακόμα ψηλά και τα σκάφη μουρωμένα καταπίνουν τα μίλια. Η ταχύτητα των 35 μιλίων δεν τρομάζει τα πληρώματα.

Η Αμοργός σύντομα φαίνετε μπροστά μας και η ώρα είναι μόνο 4. Λες και δεν φύγαμε στις 7 το πρωί , λες και δεν είμαστε ξενύχτηδες λόγω αναμονής. Γέμισε ο ντόκος από πολύχρωμα σκάφη , γέμισαν οι ταβέρνες , γέμισε το νησί από επίδοξους εξερευνητές . Εκεί σμίξαμε και με τους προπορευόμενους κατά μια μέρα Ινδιάνους όπως ακριβώς προέβλεπε το πρόγραμμα.

Ο υπόλοιπος χρόνος ήταν ελεύθερος .Άλλοι επισκέφτηκαν τη χώρα με το λεωφορείο ,που έθεσε στην διάθεση μας ο Δήμαρχος του νησιού άλλοι πάλι νοίκιασαν μηχανάκια για τον ίδιο σκοπό , ενώ πολοί παρέμειναν στο λιμάνι .

Η ομορφιά του νησιού και δη του μοναστηριού της Χοζοβιώτισσας θα μείνει σε όλους αξέχαστη. Το βράδυ ο Δήμαρχος του νησιού ,εκτός που μας τίμησε με την παρουσία του προσέφερε στον πρόεδρο μας αναμνηστική πλακέτα του νησιού, και εκείνος ανταπέδωσε χαρίζοντας την σημαία του ομίλου μας.

3/ΑΠΡΙΛΙΟΥ/1999

Το πρώτο φως της ημέρας μας καλεί στα σκάφη , οι ώρες λιγοστεύουν , ο στόχος που τόσο ονειρευόμαστε πλησιάζει , απόπλους γύρω στις 8 30 . Αφήνοντας πίσω μας τα Κατάπολα το χρώμα της θάλασσας αλλάζει ,το ίδιο και ο κυματισμός. Ταξιδεύουμε όλοι μαζί και όμως υπήρξαν στιγμές που ο ένας δεν έβλεπε τον άλλον.

Το κατέβασμα του Ικάριου ανάμεσα στην Αμοργό και την Αστυπάλαια ήταν όπως το περιμέναμε. Εκεί αποδείχτηκε για άλλη μια φορά η ναυτοσύνη των κυβερνητών του Ο.Φ.Σ.Ε. .

Ο σκούρος όγκος της Αστυπάλαιας άρχισε να διακρίνεται στον ορίζοντα.

Το πεντάρι του Πουνέντη μας αφήνει αδιάφορους.

Η ανασυγκροτήσει στην Αστυπάλαια είχε προγραμματιστεί στις Βατσές , όπου θα συναντιόμαστε με τους φίλους και τα φουσκωτά από την Κω και την Ρόδο .

Λόγω όμως του έντονου κυματισμού περάσαμε τον κάβο και το πρόγραμμα εφαρμόσθηκε στον πρώτο απάνεμο κολπίσκο πριν το λιμάνι .

Έτσι η ομάδα έφτασε τα 50 σκάφη .

Δώδεκα παρά δέκα ο αρχηγός δίνει το σύνθημα της εκκίνησης .

Τα σκάφη απλανάριστα, οι φωτοβολίδες στα χέρια, σχηματισμός άψογος, οι συριγμοί των σκαφών φαντάζουν στην Αστυπάλαια μελίσσι που δεν γεμίζει . Συναισθήματα συγκεχυμένα.

Υπερηφάνεια, δάκρυα αφημένα να ρέουν στα ταραγμένα από της προπέλες νερά.

Καρδιά γεμάτη ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ ! ΤΑ ΖΗΣΑΜΕ !!

Για τους πρώτους το βλέμμα προς τα πίσω θολωμένο από τα δάκρυα

Για τους τελευταίους ανάγκη να ολοκληρώσουν την ΙΘΑΚΗ

Στην προβλήτα μας καλωσόρισε η Ελληνική ομορφιά, κορίτσια και αγόρια με τοπικές παραδοσιακές ενδυμασίες ,στο χαμόγελο και στα μάτια τους βλέπαμε το Αιγαίο.

Σε χρόνο μηδέν δέσαμε τα σκάφη,τα πόδια μας πατούν Αστυπάλαια.

Και αρχίζουν οι χοροί

Καλωσόρισμα του Πανορμίτη Κονταράτου ,Δημάρχου του νησιού, χειροποίητα γλυκά (όσοι δεν πρόλαβαν δεύτερο έχασαν) πρόγραμμα φιλοξενίας στο νησί.

Ανηφορίζοντας τα όμορφα σοκάκια της χώρας αντιλαμβανόμαστε γιατί οι πειρατές την είχαν ορμητήριο.Τα βλέμματα έπεσαν πίσω οπό τους ανεμόμυλους απλώθηκαν στο απέραντο γαλάζιο.

Το βράδυ είμαστε προσκεκλημένοι του Δημάρχου στο Κέντρο Φάρος

Παραδοσιακά φαγητά, και καλό κρασί, προστέθηκαν στην φιλοξενία τους. Το χορευτικό συγκρότημα του πολιτιστικού συλλόγου μας τελείωσε το φιλμ.Όταν μάλιστα χόρεψαν τον «μηχανικό» πονέσανε τα χέρια μας.Το γλέντι άναψε όταν τα παιδία του χορευτικού μας έπιασαν τα χέρια και ακολουθήσαμε τα βήματα τους. Ευκαιρία θέλαμε για να ξημερωθούμε .

4/ΑΠΡΙΛΙΟΥ/1999

Μπροστά μας είχαμε 176 μίλια αλλά τα πόδια μας ήταν ριζωμένα στο ντόκο και τα σκάφη ήσαν εκεί Καμία διάθεση για να φύγουμε. «Να μας ξανάρθετε το Πάσχα» λέει ο Δήμαρχος Δηλαδή σε 8 μέρες; Δεν μένουμε εδώ

Δυστυχώς αυστηρός ο αρχηγός μας ανακαλεί στην τάξη.

Μπαίνουμε στα σκάφη λύνουμε , μαζεύουμε άγκυρες μετριόμαστε και γυρνάμε τα κλειδιά. Δυστυχώς αποπλέουμε.

Την Κυριακή 5 30 και το τελευταίο σκάφος έδενε στον ντόκο του Ο.Φ.Σ.Ε.

Τα απόνερα των σκαφών μας όμως ,ακόμα χτυπούν τα απότομα βράχια και τις όμορφες ακρογιαλιές της Αστυπάλαιας.

Υπόσχεση όλων μας , Αυτά τα απόνερα να μην σβήσουν ,να χτυπήσουν και άλλους βράχους του Αιγαίου.