Παρασκευή, πρωτομηνιά, ξεκίνησε η τελευταία εκδήλωση του Ομίλου για το 2006 με μια τζιπάδα στα βουνά. Από νωρίς το απόγευμα έφθαναν κατά κύματα τα μέλη μας με τις οικογένειες τους και γέμισαν όλα τα διαθέσιμα  δωμάτια του όμορφου ορεινού χωριού.
Το βραδινό ραντεβού ήταν στην πλατεία του χωριού στην ταβέρνα ΠΛΑΤΑΝΙΑ. Το όνομα της η ταβέρνα προφανώς το είχε πάρει από τα τρία τεράστια πλατάνια που σκέπαζαν όλη την πλατεία. Τώρα τον χειμώνα ήσαν γυμνά αλλά εύκολα μπορούσε ο καθένας να φανταστεί την δροσιά που θα προσέφεραν το καλοκαίρι.
Παντού βρύσες και νερά, ακόμα και μέσα από τους κορμούς των δέντρων ξεχυνόταν νερό, ήταν κάτι που σου προξενούσε εντύπωση, ενώ δυνατός και άγριος ακουγόταν ο καταρράκτης τα νερά του οποίου διέσχιζαν υπόγεια την πλατεία κάνοντας την να τρέμει.
Αλλά και ο ίδιος προσέφερε υπέροχο θέαμα το βραδύ φωτισμένος.
Γύρω στις 10 το βραδύ έφθασαν και οι ποιο καθυστερημένοι στην ταβέρνα και το γλέντι άναψε και κράτησε για τα καλά μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα. Φυσικά υπηρξαν και εκείνοι που δεν υπολόγισαν το πρωινό ξύπνημα και το τράβηξαν ως το πρωί στο μπαράκι του χωριού.

 Σάββατο 2 Δεκεμβρίου είχαμε όλη την ημέρα μπροστά μας για να την χαρούμε, μια ημέρα κρύα αλλά ηλιόλουστη η ιδανική ημέρα για περιπλάνηση στο δάσος. Το σύνθημα της εκκίνησης δόθηκε στις 10.30 και το καραβάνι ξεκίνησε. Μετρηθήκαμε, είμαστε τριάντα.
Μετά από πέντε χιλιόμετρα αφήσαμε την άσφαλτο και μπήκαμε στους χωμάτινους δασικούς δρόμους, μέσα σε πυκνό δάσος από πανύψηλα έλατα αλλά και κομμάτια γυμνού βουνού που σου επέτρεπε όμως να βλέπεις κάτω μακριά μέχρι την θάλασσα. Τι Ελβετία σου λένε εδώ ενώ βρίσκεσαι στα όρη και στα βουνά, στο δάσος και στα χιόνια μπορείς και βλέπεις λίγο ποιο κάτω την θάλασσα γαλάζια απέραντη.
Ξαφνικά στα αριστερά μας ξεπρόβαλε ένα τεράστιο πλάτωμα, ήταν μεγάλη πρόκληση και λίγοι πολλοί λίγοι (ποιος πλένει μετά το αμάξι) απέφυγαν τον πειρασμό να τρέξουν μέσα στις λάσπες κάνοντας ακροβατικά, σούζες ,σπιναρίσματα για να διώξουν την ένταση και το άγχος που μας γεμίζει η μεγάλη πόλη που ζούμε. 
Με τα παιχνίδια η ώρα πέρασε χωρίς το καταλάβουμε και τα πιτσιρίκια της παρέας άρχιζαν να γκρινιάζουν η ώρα είχε πάει 1.30 μεσημέρι και έτσι ξεκινήσαμε για τον προκαθορισμένο χώρο για μεσημεριανό.

Στο πλάτωμα που υπάρχει στο εκκλησάκι του Κοσμά του Αιτωλού σε χρόνο ρεκόρ στρώθηκαν τα τραπέζια και οι ψησταριές. Ο Όμιλος είχε φροντίσει  να μας προμηθεύσει με πάνω από 200 σουβλάκια, σπανακόπιτες και τυρόπιτες made Φιλοδίνα, κρασί άφθονο και όλα όσα συνιστούν ένα Λουκούλλειο γεύμα. Οι διοργανωτές είχαν φροντίσει για όλα  φυσικά και για την απαραίτητη μουσική και το κέφι άναψε άλλωστε όλοι γνωρίζουμε ότι τα μέλη του Ο.Φ.Σ.Ε. στο πιτσ φιτίλι μετατρέπουν μια απλή εκδρομή σε τρικούβερτο γλέντι.
Χωρίς να το καταλάβουμε ο ήλιος πήγε και κρύφτηκε πίσω από τις βουνοκορφές και η χαμηλή θερμοκρασία έκανε έντονα την παρουσία της, το βουνό μας έλεγε στην δική του γλώσσα ότι έπρεπε να γυρίσουμε στο χωριό και στην ζέστη των ξενοδοχείων, άλλωστε Σάββατο ήταν ακόμα και θα είχαμε τουλάχιστον και την μισή Κυριακή  δικιά μας.

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου τελευταία ημέρα ξενασιάς στο βουνό, από αύριο όλοι τα κεφάλια μέσα, τουλάχιστον για μια βδομάδα.
Το πρόγραμμα προέβλεπε επίσκεψη στο χιονοδρομικό κέντρο του Παρνασσού και αποχαιρετιστήριο γεύμα σε ταβέρνα στην Σουβάλα.
Δυστυχώς πολλοί, και συγκεκριμένα όσοι είχαν μικρά παιδιά, δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν την παρέα μια και έπρεπε να γυρίσουν νωρίς ,τα παιδιά είχαν διάβασμα για την άλλη μέρα. Αυτό όμως δεν εμπόδισε όσους παρέμειναν να κάνουν μια ωραιότατη βόλτα μέχρι την κορυφή του Παρνασσού διασχίζοντας το δάσος. Χιόνι δεν υπήρχε παρά κάτι λίγα κομμάτια στην άκρη του δρόμου τι να γίνει δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα ελπίζουμε στην επόμενη χειμωνιάτικη εξόρμηση μας.